у́гол
1.
прямо́й у́гол прамы́ ву́гал;
тупо́й у́гол тупы́ ву́гал;
о́стрый у́гол во́стры ву́гал;
под угло́м в 60° пад вугло́м у 60°;
у́гол отраже́ния
у́гол паде́ния
у́гол прице́ла
2. (место, где сходятся две внешние стороны предмета) рог,
заверну́ть за у́гол завярну́ць за рог (ву́гал);
на углу́ на рагу́;
вы́йти на у́гол вы́йсці на рог;
за́гнутый у́гол страни́цы загну́ты ражо́к старо́нкі;
3. (внутренний — помещения, здания) кут,
в углу́ ко́мнаты у кутку́ пако́я;
разойти́сь по угла́м разысці́ся па кутка́х;
иска́ть по угла́м шука́ць па кутка́х;
поста́вить в у́гол паста́віць у куто́к;
4. (помещение, жильё) кут,
име́ть свой у́гол мець свой кут (куто́к);
сдава́ть (снима́ть) у́гол здава́ць (найма́ць) куто́к;
5.
жить в глухо́м углу́ жыць у глухі́м кутку́;
◊
во главу́ угла́ у асно́ву (асно́ву асно́ў);
прижа́ть (припере́ть, загна́ть и т. п.) в у́гол (кого) прыці́снуць (прыпе́рці, загна́ць
медве́жий у́гол мядзве́джы (глухі́) куто́к;
из-за угла́ з-за вугла́;
ходи́ть из угла́ в у́гол хадзі́ць з кутка́ ў куто́к;
кра́сный (пере́дний) у́гол по́куць (
у́гол зре́ния пункт гле́джання.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)