трепета́ть
1. (колебаться, дрожать) трапята́цца; дрыжа́ць; матля́цца; (чем) трапята́ць; (о свете, огне
2.
трепета́ть от стра́ха дрыжа́ць (калаці́цца) ад стра́ху;
трепета́ть от восто́рга млець ад захапле́ння;
се́рдце трепе́щет от ра́дости сэ́рца б’е́цца (кало́ціцца, заміра́е) ад ра́дасці.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)