торжеству́ющий

1. прич. які́ (што) святку́е; які́ (што) трыумфу́е;

2. прил. (исполненный превосходства) перамо́жны, по́ўны ра́дасці (трыу́мфу);

торжеству́ющий взгляд перамо́жны (по́ўны ра́дасці) по́гляд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)