сопровожда́ющий

1. прич. які́ (што) суправаджа́е;

2. прил. суправаджа́льны, адначасо́вы;

сопровожда́ющие обстоя́тельства суправаджа́льныя (адначасо́выя) акалі́чнасці;

3. сущ. суправаджа́льнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)