си́вка м. и ж., си́вко́ м.

1. (о лошади) разг. сі́ўка, -кі м.; ласк. сіва́к, -ка́ м.;

2. (птица) сяве́ц, род. сяўца́ м.;

◊

уходи́ли си́вку круты́е го́рки погов. быў конь, ды з’е́здзіўся; ухо́далі сі́ўку круты́я го́ркі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)