расточи́ть​II сов., книжн. (безрассудно истратить) раскі́даць, растра́ціць, змарнатра́віць, ма́рна стра́ціць;

расточи́ть насле́дство змарнатра́віць спа́дчыну.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)