раскида́ться разг.

1. (увлечься киданием) раскі́дацца;

2. (разлечься) разле́гчыся, раскі́нуцца; (рассесться) рассе́сціся; (развалиться — ещё) развалі́цца;

3. (расположиться на широком пространстве) раскі́нуцца, мног. параскіда́цца;

по большо́му двору́ раскида́лись постро́йки па вялі́кім двары́ раскі́даліся (параскіда́ліся) буды́нкі;

4. перен. (разбросаться, не сосредоточиться на чём-л. одном) раскі́дацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)