раздира́ющий

1. прич. які́ (што) раздзіра́е, які́ (што) разрыва́е;

2. прил. страшэ́нны, жахлі́вы;

раздира́ющий ду́шу крик страшэ́нны (жахлі́вы) крык.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)