прохо́жий

1. прил. прахо́жы; (путешествующий) падаро́жны;

прохо́жие лю́ди прахо́жыя (падаро́жныя) лю́дзі;

2. сущ. прахо́жы, -жага м.; міна́к, -ка́ м.; (путник) падаро́жны, -нага м.; падаро́жнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)