проходя́щий

1. прич. які́ (што) прахо́дзіць; які́ (што) міна́е; см. проходи́ть​I;

2. прил. прахо́жы;

3. сущ. прахо́жы, -жага м.; міна́к, -ка́ м.; (путник) падаро́жны, -нага м., падаро́жнік, -ка м.; (пешеход) пешахо́д, -да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)