прокрича́ть сов.

1. (издать крик) закрыча́ць, кры́кнуць;

2. (некоторое время) пракрыча́ць;

◊

прокрича́ть у́ши адзвані́ць ву́шы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)