поко́йныйII (умерший)

1. прил. в знач. сущ. (для мужского рода) нябо́жчык, -ка м.; (для женского рода) нябо́жчыца, -цы ж.;

поко́йный поэ́т нябо́жчык паэ́т;

его́ поко́йная мать яго́ нябо́жчыца ма́ці;

2. сущ. нябо́жчык, -ка м.;

я хорошо́ знал поко́йного я до́бра ве́даў нябо́жчыка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)