подлежа́ть
подлежа́ть суду́, юриди́ческой отве́тственности падляга́ць суду́, юрыды́чнай адка́знасці;
подлежа́ть чьему́-л. ве́дению падляга́ць чыйму́-не́будзь ве́данню (распараджэ́нню), нале́жаць да чыйго́-не́будзь ве́дання;
не подлежи́т оглаше́нию не падляга́е абвяшчэ́нню;
◊
не подлежи́т ни мале́йшему сомне́нию не выкліка́е (няма́) нія́кага сумне́ння.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)