пан прям., перен. пан, род. па́на м., мн. паны́, -но́ў;
◊
ли́бо пан, ли́бо пропа́л погов. ці (або́) пан, ці (або́) прапа́ў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)