объединя́ющий
1. прич. які́ (што) аб’ядно́ўвае, які́ (што) ядна́е; які́ (што) гурту́е, які́ (што) згурто́ўвае; см. объединя́ть;
2. прил. аб’ядна́льны; згуртава́льны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)