невменя́емый
1.
он невменя́ем у яго́ по́ўнасцю адсу́тнічае па́мяць;
2. (раздражённый, не владеющий собой) непрыто́мны; (исступлённый) раз’ю́шаны, шалёны;
быть невменя́емым (вне себя́) не по́мніць сябе́;
невменя́ем от гне́ва не по́мніць сябе́ ад гне́ву.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)