надлежа́ть несов. нале́жыць;

надлежи́т трэ́ба, нале́жыць;

ему́ надлежи́т неме́дленно яви́ться к ме́сту рабо́ты яму́ трэ́ба (нале́жыць) неадкла́дна з’яві́цца да ме́сца рабо́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)