наволо́чь сов., прост.

1. (принести, притащить) навалачы́, мног. панавалака́ць, нацягну́ць, мног. панаця́гваць;

2. (о тучах) безл. завалачы́, нахма́рыцца;

наволокло́ на не́бо туч завалакло́ не́ба хма́рамі, нахма́рылася.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)