мавр ист. маўр, род. ма́ўра м.;
◊
мавр сде́лал своё де́ло, мавр мо́жет уйти́ книжн. маўр зрабі́ў сваю́ спра́ву, маўр мо́жа ісці́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)