мавр ист. маўр, род. ма́ўра м.;

◊

мавр сде́лал своё де́ло, мавр мо́жет уйти́ книжн. маўр зрабі́ў сваю́ спра́ву, маўр мо́жа ісці́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)