лень ж.

1. ляно́та, -ты ж.; гульта́йства, -ва ср.;

2. безл., в знач. сказ. / мне (ему́) лень мне (яму́) не хо́чацца; или же переводится личными формами от глаг. ленава́цца;

на́до бы пойти́, да лень трэ́ба б пайсці́, ды не хо́чацца (ды ляну́юся);

все, кому́ не лень усе́, каму́о́лькі) хо́чацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)