коне́ц
◊
без конца́ без канца́, без кра́ю;
в коне́ц, до конца́ дарэ́шты, дашчэ́нту;
в конце́ концо́в у рэ́шце рэшт, урэ́шце, нарэ́шце;
и де́ло с концо́м і кане́ц;
на худо́й коне́ц на благí кане́ц;
хорони́ть концы́ хава́ць канцы́;
и концы́ в во́ду і канцы́ ў ваду́;
на тот коне́ц на такí (на той) вы́падак;
па́лка о двух конца́х па́лка з двума́ канца́мі;
из конца в коне́ц з канца́ ў кане́ц, з кра́ю ў край;
конца́-кра́ю нет канца́ кра́ю няма́;
со всех концо́в з усіх канцо́ў;
своди́ть концы́ с конца́ми зво́дзіць канцы́ з канца́мі;
в о́ба конца́ у або́два канцы́;
и концо́в не найти́ і канцо́ў не знайсцí;
не с того́ конца́ начина́ть (де́лать) не з таго́ канца́ пачына́ць (рабíць);
отдава́ть концы́ аддава́ць канцы́;
тут ему́ и коне́ц пришёл тут яму́ і канцы́ прыйшлí;
коне́ц — де́лу вене́ц
положи́ть коне́ц чему́-л. палажы́ць кане́ц чаму́-не́будзь;
под коне́ц пад кане́ц.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)