кала́ч кала́ч, -ча́ м.;

тёртый кала́ч прабе́глы чалаве́к;

доста́ться на калачи́ зарабі́ць на абара́нкі;

калачо́м не зама́нишь абара́нкам не зава́біш;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)