знатьI
◊
даёт себя́ знать дае́ сябе́ адчува́ць (адчу́ць), дава́цца (да́цца) у зна́кі;
дать о себе́ знать даць аб сабе́ знаць;
де́лай, как зна́ешь рабі́, як ве́даеш (як хо́чаш);
зна́ем мы вас
знай на́ших
знать ме́ру ве́даць ме́ру;
знать не знаю́ (ве́дать не ве́даю) ве́даць не ве́даю;
знать своё ме́сто ве́даць сваё месца́;
знать со́весть мець сумле́нне;
знать толк (в чём) мець густ (разбіра́цца) (у чым);
знать це́ну кому́, чему́ ве́даць, чаго́ хто ва́рты, ве́даць цану́ каму́, чаму́;
как зна́ешь (зна́ет, зна́ете, зна́ют) як зна́еш (зна́е, зна́еце, зна́юць), як хо́чаш (хо́чаце, хо́чуць);
как (почём) знать хто ве́дае?;
кто его зна́ет хто яго́ ве́дае;
на́до (пора́) и честь знать трэ́ба і ме́ру ве́даць;
не знать ве́ку (изно́су, изно́са) не мець зно́су;
не знать поко́я (о́тдыха
не знать сна не спаць;
не могу́ знать
сам зна́ю я гэ́та і сам ве́даю;
знать в лицо́ знаць у твар;
то и знай
то́лько и зна́ет (зна́ю, зна́ешь
е́сли бы знать, что… (переводится соответствующими личными формами
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)