дыра́ ж.

1. дзі́рка, -кі ж., разг. дзю́рка, -кі ж.;

2. (захолустье) разг. глухі́ заку́так, глуш, род. глушы́ ж.;

◊

кабы́ не дыра́ во рту — жил бы жил, ни о чём не тужи́л хадзі́ў бы ў зло́це, каб не дзі́рка ў ро́це;

дыра́ от бу́блика дзі́рка ад абара́нка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)