выходя́щий

1. прич. які́ (што) выхо́дзіць;

2. сущ., карт., в др. знач. выхадны́, -но́га м.;

◊

из ря́да вон выходя́щий асаблі́вы, надзвыча́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)