вре́мя
1. час,
вре́мя и простра́нство час і прасто́ра;
настоя́щее, проше́дшее, бу́дущее вре́мя
2. (время года) пара́, -ры́
четы́ре вре́мени го́да чаты́ры пары́ го́да;
3.
вре́мя спать пара́ спаць;
◊
вре́мя те́рпит час яшчэ́ ёсць, час (яшчэ́) дазваля́е, ча́су (яшчэ́) хапа́е;
вре́мя не те́рпит, вре́мя не ждёт ча́су ма́ла (няма́), час не чака́е;
корота́ть вре́мя право́дзіць (ба́віць) час;
всему́ своё вре́мя на ўсё свой час;
с тече́нием вре́мени з ця́гам ча́су;
в своё вре́мя у свой час, сваі́м ча́сам;
в ско́ром вре́мени неўзаба́ве, у ху́ткім ча́се;
(в) пе́рвое вре́мя пе́ршыя часы́;
во вре́мя о́но
на вре́мя на не́йкі час;
вре́мя от вре́мени, от вре́мени до вре́мени час ад ча́су, (изредка) калі́-нікалі́;
со вре́менем з ча́сам;
до сего́ вре́мени дагэ́туль, да гэ́тага ча́су;
до поры́, до вре́мени да пары́, да ча́су, паку́ль што;
одно́ вре́мя адзі́н час (не́йкі час);
в одно́ прекра́сное вре́мя аднаго́ ра́зу, (однажды) адно́йчы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)