верхово́й​I

1. прил. верхавы́, ко́нны;

2. сущ. верхавы́, -во́га м., ко́нны, -ннага м., (всадник) ко́ннік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)