бубе́нчик м.
1. (бубенец) бразго́тка, -кі ж.; бо́мка, -кі ж., звано́чак, -чка м.;
2. бот., прост., обл., см. колоко́льчик.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)