закал
муж.
1) прям., перен. (действие) гартаванне, -ння ср.
2) прям., перен. (состояние, свойство) гарт, род. гарту муж.
3) (в хлебе) закалец, -льцу муж.
человек старого закала — чалавек старога гарту (старых поглядаў)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)