Verbum

ветер

вецер, род. ветру муж., мн. вятры, -роў

ищи ветра в поле — шукай ветру ў полі

у него ветер в голове — у яго вецер у галаве

бросать слова на ветер — кідаць словы на вецер

держать нос по ветру — трымаць нос па ветры

ветром подбитый — ветрам падшыты

говорить (болтать) на ветер — гаварыць (плесці) на ўзвей вецер

куда ветер дует — куды вецер дзьме