туго
1) нареч. туга
туго заплести — туга заплесці
2) безл. в знач. сказ. разг. крута, туга
(трудно) цяжка
(бедно) бедна
ему пришлось туго — яму прыйшлося крута (туга, цяжка)
туго-натуго — вельмі туга, як найтужэй
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)