точить

I несовер.

1) (изготовлять точением) тачыць

2) (острить) вастрыць

(на точиле) тачыць

точить зубы — тачыць зубы

точить лясы — тачыць лясы

точить нож (меч) — тачыць (вастрыць) нож (меч)

II несовер. (делать дыры, изъяны) тачыць

червь точит дерево — чарвяк точыць дрэва

III несовер. (выделять, источать) книжн. уст. сачыць, ліць, выдзяляць

(о свете, запахе) свяціць, пахнуць

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)