срыв

муж.

1) (действие) зрыў, род. зрыву муж.

неоконч. зрыванне, -ння ср.

2) (нарушение нормального хода, развития) зрыў, род. зрыву муж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)