разить

I несовер. (наносить удары) паражаць, біць

разить врага — паражаць (біць) ворага

разить мечом — паражаць (біць) мячом

II несовер. безл. (о дурном, сильном запахе) прост. смярдзець

даваць у нос

патыхаць

от него разит луком — ад яго смярдзіць (дае ў нос, патыхае) цыбуляй

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)