расточить

I совер.

1) тех. растачыць, мног. парасточваць

расточить деталь — растачыць дэталь

2) (размыть) уст. размыць, мног. паразмываць

II совер. книжн. (безрассудно истратить) раскідаць, растраціць, змарнатравіць, марна страціць, обл. расшэйгаць

расточить наследство — змарнатравіць спадчыну

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)