простирать

I несовер. (к простереть)

1) (протягивать) выцягваць

(руки для рукопожатия) працягваць

(подавать) падаваць

(распростирать) распасціраць

старик простирает свои руки к огню — стары выцягвае свае рукі да агню

простирать объятия — распасціраць абнімкі

2) перен. (устремлять) распасціраць

(расширять) пашыраць

(направлять) накіроўваць

(обращать) звяртаць

простирать далеко свои требования — распасціраць далёка свае патрабаванні

II совер. разг.

1) (выстирать) памыць, вымыць

2) (стирать какое-то время) прамыць

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)