Verbum

притча

жен.

1) прытча, -чы жен., прыпавесць, -ці жен.

(аллегория) алегорыя, -рыі жен.

евангельская притча — евангельская прытча (прыпавесць)

говорить притчами — гаварыць алегорыямі

2) (непонятная вещь, явление) разг. (дзіўнае) здарэнне, -ння ср.

(случай) (дзіўны) выпадак, -дку муж.

(диковина) дзіва, -ва ср.

что за притча? — што за дзіва?

вот так притча! — вось дык здарэнне!, вось дык дзіва!

стать притчей во языцех шутл. — не сыходзіць у людзей з языкоў, стаць пагалоскай