претить

несовер.

1) уст. забараняць (што), перашкаджаць (чаму)

2) (кому-чему) быць агідным, гадзіць (каго-што)

адварочваць (каго ад каго-чаго)

эта работа ему претит — гэта работа яму агідная

мне претит безл. — мне гадка (агідна), мяне гадзіць

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)