попирать

несовер.

1) (наступать на кого-либо, что-либо) высок. таптаць

2) перен. таптаць

(грубо нарушать) (груба) парушаць

(оказывать неуважение, оскорблять) зневажаць

попирать чьи-либо права — таптаць (парушаць) чые-небудзь правы

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)