подчинение
ср.
1) (действие) пакарэнне, -ння ср.
падпарадкаванне, -ння ср.
падначаленне, -ння ср.
неоконч. падначальванне, -ння ср.
см. подчинить, подчинять
2) (состояние зависимости) падпарадкаванне, -ння ср.
падначаленне, -ння ср.
(подчинённость) падпарадкаванасць, -ці жен.
падначаленасць, -ці жен.
(зависимость) падлегласць, -ці жен.
(повиновение) паслушэнства, -ва ср., паслухмянасць, -ці жен.
(покорность) пакора, -ры жен., пакорнасць, -ці жен.
подчинение меньшинства большинству — падпарадкаванне меншасці большасці
быть в подчинении — быць падпарадкаваным (падначаленым)
держать в подчинении кого-либо — трымаць у пакоры (у паслушэнстве) каго-небудзь
см. подчинить, подчиниться, подчинять, подчиняться
3) грам. залежнасць, -ці жен.
падпарадкаванне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)