подчинение

ср.

1) (действие) пакарэнне, -ння ср.

падпарадкаванне, -ння ср.

падначаленне, -ння ср.

неоконч. падначальванне, -ння ср.

см. подчинить, подчинять

2) (состояние зависимости) падпарадкаванне, -ння ср.

падначаленне, -ння ср.

(подчинённость) падпарадкаванасць, -ці жен.

падначаленасць, -ці жен.

(зависимость) падлегласць, -ці жен.

(повиновение) паслушэнства, -ва ср., паслухмянасць, -ці жен.

(покорность) пакора, -ры жен., пакорнасць, -ці жен.

подчинение меньшинства большинству — падпарадкаванне меншасці большасці

быть в подчинении — быць падпарадкаваным (падначаленым)

держать в подчинении кого-либо — трымаць у пакоры (у паслушэнстве) каго-небудзь

см. подчинить, подчиниться, подчинять, подчиняться

3) грам. залежнасць, -ці жен.

падпарадкаванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)