Verbum

хватить

I совер.

1) (схватить) разг. хапіць, хваціць

ухапіць, ухваціць

хватить за рукав — хапіць за рукаў

см. хватать I

2) (испытать) разг. набрацца, зазнаць

хватить горя, страху — набрацца гора, страху

3) (ударить) разг. стукнуць, ударыць

(бросить) бразнуць, ляснуць

хватить кулаком по столу — стукнуць (ударыць) кулаком па стале

хватить об пол — бразнуць (ляснуць) аб падлогу

4) (поразить) хапіць

(повредить) пабіць

(прихватить) прыхапіць

его хватил удар — яго спаралізавала, яго хапіў удар

морозом хватило посевы — марозам пабіла (прыхапіла) пасевы

5) (выпить) прост. хапіць

цяпнуць

хватить рюмку — хапіць (цяпнуць) чарку

6) (сделать что-либо) прост. урэзаць, адпаліць

хватить плясовую — пусціцца ў скокі

хватить через край — перабраць меру (мерку) (далёка хапіць)

хватить лишнее — хапіць лішняе (перабраць меру, перабраць мерку)

II совер. безл. (быть достаточным) хапіць

стаць

см. хватать II