камень

муж. в разн. знач. камень, -ня муж.

мн. камяні, -нёў

собир. каменне, -ння ср.

большой камень — вялікі камень

драгоценный камень — каштоўны камень

могильный камень — магільны камень

дресвяный камень — жарсцвяны камень

камни в печени мед. — камяні ў печані

камень преткновения — камень спатыкнення, (помеха) перашкода

бросать камнем в кого-либо — кідаць каменем у каго-небудзь

держать камень за пазухой — трымаць камень за пазухай

камня на камне не оставить — каменя на камені не пакінуць

камнем упасть — каменем упасці

под лежачий камень вода не течёт — пад ляжачы камень вада не цячэ

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)