камень
муж. в разн. знач. камень, -ня муж.
мн. камяні, -нёў
собир. каменне, -ння ср.
большой камень — вялікі камень
драгоценный камень — каштоўны камень
могильный камень — магільны камень
дресвяный камень — жарсцвяны камень
камни в печени мед. — камяні ў печані
камень преткновения — камень спатыкнення, (помеха) перашкода
бросать камнем в кого-либо — кідаць каменем у каго-небудзь
держать камень за пазухой — трымаць камень за пазухай
камня на камне не оставить — каменя на камені не пакінуць
камнем упасть — каменем упасці
под лежачий камень вода не течёт — пад ляжачы камень вада не цячэ
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)