единичный

1) при сущ. в ед. адзінкавы

единичный случай заболевания — адзінкавы выпадак захворвання

2) при сущ. во мн. паасобны

аплодировали единичные зрители — апладзіравалі паасобныя гледачы

3) (индивидуальный) адзіночны

(единоличный) аднаасобны

переход от единичного мелкого хозяйства к общественному крупному — пераход ад аднаасобнай дробнай гаспадаркі да грамадскай буйной

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)