дух

1) в разн. знач. дух, род. духу муж.

абсолютный дух филос. — абсалютны дух

2) миф. дух, род. духа муж.

злой дух — злы дух

в духе чего-либо — у духу чаго-небудзь

ни слуху ни духу — ні слыху ні дыху, няма і почуту

быть в духе — быць у гуморы (у настроі)

быть не в духе — быць не ў гуморы (не ў настроі)

во весь дух — на ўсю моц, як мага

чуять дух — дух чуць

падать духом — падаць духам

не хватает духу — не хапае духу

как на духу — як на споведзі

чтобы духу твоего здесь не было — каб духу твайго тут не было

в здоровом теле здоровый дух — у здаровым целе здаровы дух

поднять дух — падняць дух

дух времени — дух часу

дух захватывает — дух займае

тяжёлый дух — цяжкі дух

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)