чело

I ср. уст. поэт. чало, род. чала ср.

лоб, род. ілба и (после гласных) лба муж.

бить челом — біць чалом

II ср. (отверстие печи) чалеснікі, -каў ед. нет

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)