zlecieć

zleci|eć

зак.

1. зляцець; зваліцца;

kapelusz ~ał mu na ziemię — у яго капялюш зляцеў (зваліўся) на зямлю;

2. (пра час) праляцець;

czas szybko ~ał — час хутка праляцеў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)