zabawić

zabawi|ć

зак.

1. забавіць; пазабаўляць; развесяліць; пацешыць; заняць;

zabawić kogo rozmową — заняць каго размовай (гутаркай);

2. gdzie правесці час дзе; затрымацца дзе, у каго; прабыць; пагасціць;

~ł na wsi tylko tydzień — ён прабыў у вёсцы толькі тыдзень

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)