wydać

зак.

1. выдаць; даць;

wydać przestępcę — выдаць злачынцу;

wydać resztę — даць рэшту;

wydać rozkaz — выдаць загад;

wydać książkę — выдаць кнігу;

wydać dźwięk — загучаць;

wydać za mąż — выдаць замуж;

2. выдаткаваць, зрасходаваць, растраціць;

3. даць; наладзіць;

wydać przyjęcie — наладзіць прыём;

wydać wojnę — аб’явіць вайну;

wydać sąd — даць ацэнку;

wydać wyrok — вынесці вырок (прыгавор);

wydać ostatnie tchnienie — сканаць;

wydać na świat — нарадзіць;

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)