wpadać

wpada|ć

незак.

1. упадаць, увальвацца;

2. правальвацца;

3. упадаць;

rzeka wpadać do morza — рака ўпадае ў мора;

4. забягаць;

~ć do pokoju — забягаць у пакой;

гл. wpaść

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)