wisieć

wisi|eć

незак. вісець;

burza wisieć w powietrzu — у паветры пахне навальніцай;

ubranie na nim wisieć — адзежа на ім вісіць;

życie jego wisieć na włosku — яго жыццё вісіць (трымаецца) на валаску;

co ma ~eć nie utonie — каму суджана быць павешаным, той не ўтопіцца; komu wisieć co каму да лямпачкі што;

jemu wisieć twoja opinia — яму да лямпачкі тваё меркаванне; яго не цікавіць тваё меркаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)