wisieć
wisi|eć
незак. вісець;
burza wisieć w powietrzu — у паветры пахне навальніцай;
ubranie na nim wisieć — адзежа на ім вісіць;
życie jego wisieć na włosku — яго жыццё вісіць (трымаецца) на валаску;
co ma ~eć nie utonie — каму суджана быць павешаным, той не ўтопіцца; komu wisieć co каму да лямпачкі што;
jemu wisieć twoja opinia — яму да лямпачкі тваё меркаванне; яго не цікавіць тваё меркаванне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)